The following grievous information has reached us, which we publish with every and all reservations.
It appears that a regime of terror is reigning behind the “snazzy” atmosphere and fancy drinks of Pieto Cafe in Ledras in Nicosia. As a number of former employees confided in us, the employer, Antonis Koupparis, is keen on “hiring” asylum seekers (even those who, due to state systemic racism, are not allowed to work for the first nine months in the country), fleeces them by paying 3-4 euros per hour, demands that they do tasks outside their original agreement, mistreats them with abusive language and finally gets rid of them and replaces them with the next ones. Many of those workers are even underage!
The latest example, that we are aware of, is a particularly aggravating case. A female refugee has been working there for 4-5 months, under the aforementioned terrible conditions. At some point, she announced to the boss that in two weeks she will quit, as necessitated by the treatment she is receiving for a chronic disease. At the time of her leaving the company, they owed her around 20 daily wages (roughly 400 euros). For more than a month, she was going back to the cafe asking about her money every other day, to receive the same reply from management, that she will get them tomorrow. After 10-15 such visits, the worker became reasonably aggravated with the situation, and went to the boss accompanied by two other coworkers to demand that they are paid (wage theft appears to be the norm in this shop). The boss started yelling and swearing at them (keep in mind that one of the workers is an underage girl), had the audacity to slap the hand of one of them when she extended it to demand what he owed to them, and then literally pushed the employee with the chronic disease out of the cafe. He then had the nerve to post the video of the altercation on his facebook page, after editing it to remove his own actions of course, accompanied by a racist rant against refugees and migrants (the video was since taken down). And as if all these were not bad enough, he apparently made sure that the employees who witnessed the event were either fired, or given a week “off” in case the distraught workers went to the police.
Every bit of this story is abhorrent, and every human being learning about it should be shook to its core. Tragically, this is not an exceptional situation, but the daily reality of many migrant workers in Cyprus. It is the intention of the state to keep them in a status of perpetual precariousness, to serve the interest of many such small or medium size businesses that can only make a profit by overexploiting their employees. It is the deliberate result of all racist rhetoric and every reference to a “migration problem”, to keep workers and their wages down, and pitting natives against migrants so that we don’t stand united against our exploiters.
Our centennial slogan is as pertinent as ever – An Injury to One is an Injury to All!
***
Καθαρή Τρομοκρατία! Το Pieto Cafe Κακοποιεί Πρόσφυγες Εργάτες!
Έφτασαν στα αυτία μας οι παρακάτω τραγικές και σοβαρές καταγγελίες, τις οποίες δημοσιεύουμε με κάθε επιφύλαξη.
Φαίνεται ότι ένα καθεστώς τρόμου βασιλεύει πίσω από τη “κουλ” ατμόσφαιρα και τα φανταχτερά ποτά του Pieto Cafe στη Λήδρας στη Λευκωσία. Όπως μας εκμυστηρεύτηκαν αρκετοί πρώην εργαζόμενοι, ο εργοδότης, Αντώνης Κουππαρής, επιμένει να «προσλαμβάνει» αιτητές ασύλου (ακόμα και εκείνους που λόγω κρατικού συστημικού ρατσισμού δεν επιτρέπεται να εργαστούν τους πρώτους εννέα μήνες στη χώρα), τους ξεζουμίζει πληρώνοντας 3-4 ευρώ την ώρα, απαιτεί όπως κάνουν εργασίες εκτός της αρχικής τους συμφωνίας, τους κακομεταχειρίζεται με υβριστική γλώσσα και τελικά τους ξεφορτώνεται αντικαθιστώντας τους με τους επόμενους. Μάλιστα, πολλοί από αυτούς τους εργαζόμενους είναι ακόμη ανήλικοι!
Το τελευταίο παράδειγμα, τουλάχιστον εξ όσων γνωρίζουμε, είναι ένα ιδιαίτερα εξοργιστικό γεγονός. Μια πρόσφυγας εργαζόταν εκεί για 4-5 μήνες, κάτω από τις προαναφερθείσες τραγικές συνθήκες. Κάποια στιγμή ανακοίνωσε στο αφεντικό ότι σε δύο εβδομάδες θα παραιτηθεί, όπως επιβαλλόταν από τη θεραπεία που λάμβανε για χρόνια ασθένεια. Όταν έφυγε από την επιχείρηση, της χρωστούσαν γύρω στα 20 μεροκάματα (περίπου 400 ευρώ). Για περισσότερο από ένα μήνα, επέστρεφε στο καφέ ρωτώντας για τα χρήματά της μέρα παρά μέρα, για να λάβει την ίδια απάντηση από τη διεύθυνση, ότι θα τα πάρει αύριο. Μετά από 10-15 τέτοιες επισκέψεις, η εργαζόμενη εύλογα αγανάκτισε με την κατάσταση, και πήγε στο αφεντικό συνοδευόμενη από δύο άλλες συναδέλφους για να απαιτήσει όπως πληρωθούν (η κλοπή μισθού φαίνεται να είναι ο κανόνας σε αυτό το μαγαζί). Το αφεντικό άρχισε να τους φωνάζει και να τους βρίζει (υπόψη πως μία από τις εν λ΄όγω εργαζόμενες είναι ανήλικο κορίτσι), είχε το θράσος να χτυπήσει το χέρι μιας από αυτές όταν το άπλωσε για να του ζητήσει ό,τι χρωστούσε, και μετά κυριολεκτικά έσπρωξε την υπάλληλο με τη χρόνια ασθένεια έξω από το καφέ. Στη συνέχεια, χωρίς ίχνος ντροπής δημοσίευσε το βίντεο του καβγά στη σελίδα του στο facebook, αφού το επεξεργάστηκε για να αφαιρέσει τις δικές του ενέργειες φυσικά, συνοδευόμενο από ένα ρατσιστικό λογίδριο κατά των προσφύγων και των μεταναστών (το βίντεο έκτοτε κατέβηκε). Και σαν να μην ήταν αρκετά όλα αυτά, από ό,τι φαίνεται φρόντισε οι υπάλληλοι που ήταν μάρτυρες του γεγονότος είτε να απολυθούν, είτε να τους δοθεί μια εβδομάδα «ρεπό» σε περίπτωση που οι εργαζόμενες πήγαιναν στην αστυνομία.
Κάθε κομμάτι αυτής της ιστορίας είναι αποκρουστικό και κάθε άνθρωπος που μαθαίνει γι’ αυτήν θα πρέπει να κλονίζεται συνθέμελα. Δυστυχώς, δεν πρόκειται για μια εξαίρεση, αλλά για την καθημερινή πραγματικότητα πολλών μεταναστών εργαζομένων στην Κύπρο. Πρόθεση του κράτους είναι να τους κρατήσει σε κατάσταση διαρκούς επισφάλειας, για να εξυπηρετήσει το συμφέρον πολλών τέτοιων μικρομεσαίων επιχειρήσεων που μπορούν να αποκομίσουν κέρδη μόνο με την υπερεκμετάλλευση των εργαζομένων τους. Είναι το εσκεμμένο αποτέλεσμα όλης της ρατσιστικής ρητορικής και κάθε αναφοράς σε «πρόβλημα μετανάστευσης», για να μείνουν οι εργάτες υποδουλωμένοι και οι μισθοί τους στον πάτο, και να συγκρούονται οι ντόπιοι με τους μετανάστες έτσι ώστε να μην ενωθούμε ποτέ ενάντια στους εκμεταλλευτές μας.
Το εκατονταετές σλόγκαν μας είναι τόσο επίκαιρο όσο ποτέ – η Επίθεση σε Ένα είναι Επίθεση σε Όλα μας!
