(X389203, μέλος της IWW-CyROC και πρώην μέλος της Ισότητας)
Η πολυαναμενόμενη κατάθεση του νομοσχεδίου ουσιαστικού περιορισμού του δικαιώματος του συνέρχεσθαι είναι πλέον γεγονός. Ακόμη ένα μέχρι χθες αυτονόητο κεκτημένο που καλούμαστε να υπερασπιστούμε, καθώς το κράτος και η εργοδοτική τάξη την οποία υπηρετεί θεωρούν πως όσο μας αναγκάζουν σε άμυνα δεν μπορούμε να περάσουμε σε επίθεση και διεκδίκηση περαιτέρω δικαιωμάτων. Μια λογική που μοιράζονται κράτη-παραδείγματα για την παρούσα κυπριακή κυβέρνηση, καθώς αντίστοιχος νόμος πέρασε στην Ελλάδα το 2020, και η συζήτηση για παρόμοιο περιορισμό δικαιωμάτων έχει ξεκινήσει πρόσφατα και στις ΗΠΑ.
Για το περιεχόμενο του νομοσχεδίου, και τις βαθύτατα προβληματικές διατάξεις του, έχουν τοποθετηθεί επικριτικά, ήδη από τα γεννοφάσκια του, πληθώρα φορέων, από ακτιβιστικές οργανώσεις μέχρι εκπροσώπους του Δικηγορικού Συλλόγου και της Νομικής Υπηρεσίας. Εντύπωση μας είχε προκαλέσει το γεγονός πως ανάμεσα στους αρχικούς επικριτές του, ήταν το Κλαδικό των Αστυνομικών της πάλαι ποτέ ΑΣΔΥΚ (Ανεξάρτητη Συντεχνία Δημοσίων Υπαλλήλων Κύπρου), πριν ολόκληρη η συντεχνία αποφασίσει την απορρόφηση της από την ΠΑΣΥΔΥ. Από την άλλη, καθόλου δεν μας εξέπληξε η άκριτη υποστήριξη του νομοσχεδίου από την πλέον μεγαλύτερη συντεχνία αστυνομικών της χώρας, τον Κλάδο Αστυνομικού Σώματος της συντεχνίας «Ισότητα». Η στάση του συγκεκριμένου συνδικαλιστικού φορέα συνάδει με τους καταφανώς λογικούς αλλά και ιστορικώς αποδεδειγμένους στόχους κάθε μπατσοσυνδικάτου, που ελάχιστη σχέση έχουν με αυτούς του υπόλοιπου συνδικαλιστικού κινήματος. Οι προτεραιότητες για τα μπατσοσυνδικάτα και τους εκπροσώπους τους δεν είναι αυτές που συναντάμε στα αιτήματα άλλων συνδικάτων (υψηλότεροι μισθοί, βελτίωση συνθηκών εργασίας κτλ), χωρίς να λέμε πως δεν συμπεριλαμβάνονται και αυτά στην ατζέντα, έστω για τα μάτια του κόσμου. Τα πάγια αιτήματα των μπατσοσυνδικάτων είναι η διεκδίκηση όλο και περισσότερης ελευθερίας κινήσεων για τα μέλη τους, με ό,τι και αν αυτό συνεπάγεται για όλους εμάς τους υπόλοιπους, ειδικά στην πιο μπατσοκρατούμενη χώρα της Ευρώπης. Και όταν κάποιο μέλος κινηθεί υπερβολικά ελεύθερα, αποτελεί προτεραιότητα κάθε μπατσοσυνδικαλιστή η υπεράσπιση του.
Αλλά, θα ρωτήσει κάποιος καλόπιστος, δεν είναι καθήκον και υποχρέωση κάθε συνδικαλιστή να υπερασπίζεται ένα μέλος του συνδικάτου του ή του κλάδου τον οποίο οργανώνει; Μάλλον έτσι σκέφτηκαν και τα υπόλοιπα στελέχη της Ισότητας, όταν τον Φλεβάρη του 2021 έγινε μαζική έξοδος μπάτσων από την ΠΑΣΥΔΥ επειδή δεν τους κάλυψε για την δολοφονική βία που άσκησε το σώμα στους διαδηλωτές του Ως Δαμε. Η μεταγραφή των μπάτσων στην Ισότητα ήταν τόσο μαζική, που γρήγορα μετατράπηκε στην μεγαλύτερη μπατσοσυντεχνία, και ο πρόεδρος της Νίκος Λοϊζίδης (ο εικονιζόμενος) πήρε θέση Αντιπροέδρου Β΄ ολόκληρης της Ισότητας. Εξ ιδίων έκριναν τα αλλότρια δυστυχώς εκεί στην Ισότητα, αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά πως η συνδικαλιστική οργάνωση χωρίς βασική ταξική συνείδηση μπάζει από παντού. Ο σοφός αγωνιστής λαός γνωρίζει πολύ καλά και στο πετσί του, που συχνά συναντά το γκλοπ του μπάτσου, πως οι μπάτσοι δεν είναι παιδιά των εργατών, είναι τα σκυλιά των αφεντικών. Και όχι, κ. Λοϊζίδη, αυτό δεν αποτελεί εργασιακό ρατσισμό. (ούτε, για να προλάβουμε τους φιλόζωους αναγνώστες, αποτελεί προσβολή για τα σκυλιά εν γένει, αλλά υπογράμμιση του ρόλου των μπάτσων ως προστάτες της περιουσίας και της εξουσίας αυτών που τις κατέχουν, ως άλλα σκυλιά που έχουν εκπαιδευτεί για να δρουν ως φύλακες, μία καταδικαστέα πρακτική). “Εργασιακός ρατσισμός” είναι οι διώξεις και οι απολύσεις εργαζομένων για συνδικαλιστική δράση, και όχι κ. Λοϊζίδη δεν ήσασταν ο πρώτος στην Κύπρο που αντιμετώπισε μια τέτοια κατάσταση (εδ΄ώ και εδ΄ω δύο παραδείγματα) – εσείς, τουλάχιστον, την γλυτώσατε φαίνεται. Επίσης “εργασιακός ρατσισμός” είναι η παράνομη απόλυση εργαζομένου εν έτη 2024 επειδή συνελήφθη για την μη-παράνομη πράξη του να κρεμάσει πανό απέναντι από την εξέδρα των επισήμων στην παρέλαση. Απόλυση που ήρθε μετά από την αποτυχημένη και παράνομη προσπάθεια του εργοδότη να πιέσει τον υπάλληλο σε παραίτηση, με τον υπάλληλο να καταθέτει αγωγή ενάντια στον εργοδότη για παράνομο τερματισμό απασχόλησης. Και για το twist της φάσης, ο εργοδότης αυτός δεν είναι άλλος από την Ένωση Τραπεζικών Υπαλλήλων Κύπρου (ΕΤΥΚ), την συντεχνία των τραπεζικών υπαλλήλων.
Για αυτό χρειάζεται να υπερασπιστούμε την μάσκα και την κουκούλα όταν διαδηλώνουμε, την ανωνυμία μας δηλαδή. Και για αυτό χρειαζόμαστε νέες συνδικαλιστικές οργανώσεις, ένα νέο συνδικαλισμό. Με τέτοιες κινήσεις από τις παραδοσιακές συνδικαλιστικές οργανώσεις (η ΕΤΥΚ δεν είναι η πρώτη συντεχνία που απολύει υπάλληλο με διάφορες προφάσεις επειδή δεν συμφωνούσε με τις πεποιθήσεις του), προκάλεσε τουλάχιστον απογοήτευση, και αίσθημα προδοσίας ειδικά σε όσα από μας υπήρξαμε μέλη της Ισότητας, η απόφαση να δεχτεί στους κόλπους της τους μπάτσους, αυτούς τους μη-εργάτες, αυτά τα μισθοφορικά εργαλεία ελέγχου. Και αυτό γιατί η Ισότητα ξεκίνησε σαν, και σε μεγάλο βαθμό συνεχίζει να είναι, μια οργάνωση βάσης για εργαζομένους που προηγουμένως δεν είχαν φωνή, ούτε καν μέσα στις συνδικαλιστικές οργανώσεις που υποτίθεται πως τους εκπροσωπούσαν. Μια μαχητική και διεκδικητική οργάνωση που με το καλημέρα σας αλλά και μέχρι σήμερα οργανώνει μαζικές απεργίες, προστατεύοντας και διεκδικώντας ουσιαστικά τα δικαιώματα και τα συμφέροντα των μελών της. Ένα συνδικάτο που πάει κόντρα στον παραδοσιακό καρεκλοκενταυριστικό συνδικαλισμό των γραφείων και των κλειστών πορτών των καθεστωτικών συνδικάτων. Μία συντεχνία που εφαρμόζει παρόμοιες μεθόδους οργάνωσης με τις δικές μας, καταφέρνοντας να είναι η πρώτη ενιαία συντεχνία (όχι ομοσπονδία) που περιλαμβάνει εργαζομένους του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα· και όχι όποιους και όποιους εργαζομένους του ιδιωτικού τομέα, αλλά εργαζόμενους νηπιαγωγείων, που κάθε συνδικαλιστής γνωρίζει πόσο δύσκολο είναι να οργανωθούν. Μια συντεχνία τόσο ενάντια στον προσωποκεντρισμό των άλλων συνδικάτων, που ο εικονιζόμενος μπατσοσυνδικαλιστής κατάφερε σε ανύποπτο χρόνο να επισκιάσει σε ορατότητα και προβολή τα υπόλοιπα στελέχη που έφτιαξαν και τρέχουν αυτή την οργάνωση.
Ως εκ των ανωτέρω, δεν μπορούμε παρά να ενώσουμε τη φωνή μας με τους οργανωμένους εργαζόμενους, τους συνδικαλιστές και τις εργατικές οργανώσεις ανά τον κόσμο που απαιτούν από τα συνδικάτα τους να αποβάλλουν τις μπατσοσυντεχνίες. Μπορεί να φωνάζουμε επί ματαίω. Δεν είναι η πρώτη φορά. Μπορεί η Ισότητα να αποσκοπεί να γίνει απλά ΠΑΣΥΔΥ στην θέση της ΠΑΣΥΔΥ. Εδώ θα είμαστε να φτιάξουμε κάτι άλλο, ή΄δη το κάνουμε. Μπορεί το νομοσχέδιο να περάσει και να αφεθεί στην διακριτική ευχέρεια του κάθε ένστολου μισθοφόρου να μας φορτώνει κατηγορίες, δικαστήρια και ξύλο. Μαθημένα τα βουνά από τα χιόνια, είμαστε μια οργάνωση που δημιουργήθηκε και μεγάλωσε μέσα σε καθεστώς αντισυνδικαλιστικής υστερίας, διωγμών, βασανισμών, λιντσαρισμάτων και δολοφονιών. Εδώ θα κωλώσουμε;
Α, και που ‘σται; Ένα σύνθημα που πάντα θα μας ενώνει, Μπάτσοι Φασίστες Δολοφόνοι!
