As every year on International Women’s Day, the Industrial Workers of the World are particularly amplifying the feminist call for equality and social justice in our society. We are rightly proud of the long history of radical women in the IWW. Since our beginnings Wobblies have been led by women, sought to recruit women when others would not, and stood shoulder-to-shoulder in the fight for women’s rights.

We take great inspiration from the Bread and Roses strike, led by a labour force of mostly migrant and female workers in the textile industry in Massachusetts, USA, guided in large part by the revolutionary strategy and vision of the Industrial Workers of the World, and which has become one of the most powerful moments in the history of working class revolutionary struggles led by women.

Why Bread and Roses? Bread represented the bare necessities of life, the ability for workers to feed themselves and their families. Roses represented the beauty, joy, and dignity that make life worth living. However, the demand for “Bread and Roses”, which was ground-breaking in that historical context, is no longer sufficient today.

IWW recognises women who are multiply oppressed by the patriarchal hyper capitalist system; women who are targeted by racism, ableism, religious hatred, queerphobia, and intolerance of migrants. We take this opportunity to stand together against capitalism, to fight racism and to support the right of all women and non-gender conforming people to live and work in safety, free from the threat of social marginalisation, police brutality or deportation.

We also send our solidarity at this time particularly to the women in Palestine, Kurdistan, Sudan, Congo and all women in situations of war and conflict. We salute the struggle of women worldwide in their effort to organise against exploitation, oppression, precarity and for their human rights and freedom.

At this time more than ever, it feels necessary to return to the radical revolutionary principles that founded the IWW:

It is the historic mission of the working class to do away with capitalism.

The army of production must be organised, not only for everyday struggle with capitalists, but also to carry on production when capitalism shall have been overthrown.

By organizing industrially we are forming the structure of the new society within the shell of the old.

We don’t want anymore to simply demand that the oppressive system of patriarchal racialised hyper capitalism give us enough to be able to live well. We want the destruction of this system. We want Bread, Roses, the reappropriation of the means of production, and the creation of a new egalitarian ecosystem based on mutual aid, cooperation and collaboration.

“Our lives shall not be sweated From birth until life closes Hearts starve as well as bodies Bread and roses, bread and roses”

***

ΔΙΕΘΝΗΣ ΜΕΡΑ ΤΗΣ ΕΡΓΑΤΡΙΑΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ – ΝΕΟ ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΟΥΑΛΙΑΣ ΙΡΛΑΝΔΙΑΣ ΣΚΩΤΙΑΣ ΑΓΓΛΙΑΣ ΤΩΝ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Όπως κάθε χρόνο την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, οι Βιομηχανικοί Εργάτες του Κόσμου ενισχύουν ιδιαίτερα το φεμινιστικό κάλεσμα τους για ισότητα και κοινωνική δικαιοσύνη στην κοινωνία μας. Δικαίως είμαστε περήφανοι για τη μακρά ιστορία των ριζοσπαστικών γυναικών στους IWW. Από τις απαρχές μας, οι Wobblies ηγήθηκαν από γυναίκες, προσπάθησαν να οργανώσουν γυναίκες ενώ οι άλλοι δεν το έκαναν, και στάθηκαν δίπλα δίπλα στον αγώνα για τα δικαιώματα των γυναικών.

Παίρνουμε μεγάλη έμπνευση από την απεργία για Ψωμί και Τριαντάφυλλα στην κλωστοϋφαντουργία στη Μασαχουσέτη των Η.Π.Α, στην οποία πρωτοστάτησε ένα εργατικό δυναμικό ως επί το πλείστον μετανάστριες και γυναίκες εργάτριες, καθοδηγούμενο σε μεγάλο βαθμό από την επαναστατική στρατηγική και το όραμα των Βιομηχανικών Εργατών του Κόσμου, και η οποία έχει γίνει μια από τις πιο ισχυρές στιγμές στην ιστορία των επαναστατικών αγώνων της εργατικής τάξης που ηγήθηκαν γυναίκες.

Γιατί ψωμί και τριαντάφυλλα; Το ψωμί αντιπροσώπευε τα απολύτως απαραίτητα για τη ζωή, την ικανότητα των εργαζομένων να τρέφονται οι ίδιοι και οι οικογένειες τους. Τα τριαντάφυλλα αντιπροσώπευαν την ομορφιά, τη χαρά και την αξιοπρέπεια που κάνουν τη ζωή να αξίζει. Ωστόσο, το αίτημα για «Ψωμί και τριαντάφυλλα», που ήταν πρωτοποριακό σε αυτό το ιστορικό πλαίσιο, δεν είναι πλέον επαρκές σήμερα.

Το IWW αναγνωρίζει τις γυναίκες που καταπιέζονται πολλαπλά από το πατριαρχικό υπερκαπιταλιστικό σύστημα. γυναίκες που στοχοποιούνται από τον ρατσισμό, την διάκριση βάσει αναπηρίας, τη μισαλλοδοξία, τη queerphobia και το μίσος ενάντια στους μετανάστες. Εκμεταλλευόμαστε αυτή την ευκαιρία για να σταθούμε μαζί ενάντια στον καπιταλισμό, να πολεμήσουμε τον ρατσισμό και να υποστηρίξουμε το δικαίωμα όλων των γυναικών και των ατόμων που δεν συμμορφώνονται με τις παραδοσιακές προσδοκίες του φύλου τους να ζουν και να εργάζονται με ασφάλεια, απαλλαγμένα από την απειλή της κοινωνικής περιθωριοποίησης, της αστυνομικής βίας ή της απέλασης.

Στέλνουμε επίσης την αλληλεγγύη μας αυτή τη στιγμή ιδιαίτερα στις γυναίκες στην Παλαιστίνη, το Κουρδιστάν, το Σουδάν, το Κονγκό και όλες τις γυναίκες σε εμπόλεμες καταστάσεις και συγκρούσεις. Χαιρετίζουμε τον αγώνα των γυναικών παγκοσμίως στην προσπάθειά τους να οργανωθούν ενάντια στην εκμετάλλευση, την καταπίεση, την επισφάλεια, και για τα ανθρώπινα δικαιώματα και την ελευθερία τους.

Αυτή τη στιγμή περισσότερο από ποτέ, αισθάνεται απαραίτητο να επιστρέψουμε στις ριζοσπαστικές επαναστατικές αρχές που ίδρυσαν τους IWW:

Είναι η ιστορική αποστολή της εργατικής τάξης να καταργήσει τον καπιταλισμό.

Ο στρατός της παραγωγής πρέπει να οργανωθεί, όχι μόνο για την καθημερινή πάλη με τους καπιταλιστές, αλλά και για να συνεχίσει την παραγωγή όταν ο καπιταλισμός θα έχει ανατραπεί.

Με το να οργανωνόμαστε βιομηχανικά (κλαδικά) διαμορφώνουμε τη δομή της νέας κοινωνίας μέσα στο κέλυφος της παλιάς.

Δεν θέλουμε πλέον απλώς να απαιτούμε από το καταπιεστικό σύστημα του πατριαρχικού ρατσιστικού υπερκαπιταλισμού να μας δώσει αρκετά για να μπορέσουμε να ζήσουμε καλά. Θέλουμε την καταστροφή αυτού του συστήματος. Θέλουμε Ψωμί, Τριαντάφυλλα, την επανοικείωση των μέσων παραγωγής και τη δημιουργία ενός νέου ισότιμου οικοσυστήματος βασισμένου στην αλληλοβοήθεια, τη αλληλοϋποστήριξη και τη συνεργασία.

“Our lives shall not be sweated From birth until life closes Hearts starve as well as bodies Bread and roses, bread and roses”
(απόσπασμα από το μελοποιημένο ποίημα “Bread and Roses”).